Nog twee maandjes zonder mij!

Ciao iedereen!

Tis alweer een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb hier, dus bij deze!

Laten we even de hoogtepunten van de afgelopen twee weken nader bekijken, nietwaar?

Vorige week ben ik voor t eerst in mijn leven naar de kapper geweest, wat een belevenis! Voor diegenen onder jullie die dit een rare boodschap vinden, laat ik even verduidelijken dat mijn hooggeachte moeder, jawel, diegene die mijn fantastische persoontje (ahum) heeft voortgebracht, een uitgebreide cursus "haarkappen" gevolgd heeft toen ze nog jong en onbezoedeld was, en daardoor dus al sinds ikzelf en mijn twee favoriete broers nog kleine engelachtige bolletjes hulpeloosheid waren, onze haren knipt.
Na deze zin, die de 23-woorden-regel van deheer Mannaerts ( ex-brompot en nederlands-leerkracht) veruit overschrijdt, zal ik het dus hebben over mijn kappersavontuur. Er was dringend nood aan verandering, gezien mijn uitgroei van een vijftal centimeter. Dus besloot ik om er een kleurtje, zo dicht mogelijk bij mn natuurlijke haarkleur, op te "plaatsen".
Vlak bij mijn school is een kapsalon, waar in mooie letters op geschreven staat "haar kleuren: 23-35 euro". Ik lever mij dus in het volste vertrouwen over aan de kundige handen van de dames daar, met de gedachte "35 euro, da's nog haalbaar!".
Na het aanbrengen en uitspoelen van het product om mn haartjes te kleuren (dat uitspoelen vond ik trouwens behoorlijk pijnlijk: een nek is niet bedoeld om in die richting te plooien, volgens mij), kreeg ik te horen dat ze er toch wel een verzachtende balsem op zouden moeten aanbrengen, want haren kleuren "is zo agressief". Goed, daar kon ik nog mee leven.
Daarna kwam het "en hoe wilt u ze gedroogd hebben?", waarop ik dus koos er eens een stil kapseltje van te maken, voor een dag of twee. Terwijl de vlijtige dame mn haar droogt, krijg ik te horen dat k de gespleten punten toch wel best zou laten bijknippen, want zo kon ik echt niet verder. Ahum, twintig minuten daarna en 60 euro (!!!) lichter, kon ik met mn nieuwe, zeker vijf centimeter ingekorte, stijle, gekleurde haren naar huis.
De prijs was even slikken, is dat eigenlijk normaal? Ik zou het persoonlijk niet weten, gezien al mn ervaring op dat vlak, maar k weet wel dat als mn gastzus Paola naar de kapper gaat, t niet voor minder dan 100 euro is. Dàt, beste dames en heren, lijkt me toch écht overdreven.

Enfin, dat was dus woensdag. Donderdagochtend vertrok Paola dan naar Madrid. Ik weet het, twee weken geleden vertrok ze nog naar barcelona met haar dansgroep, maar raad eens, met de school ging ze dus ook nog eens vijf dagen naar Madrid! Ik was zo jaloers! Enfin, die vijf dagen waren dus superrelaxed, k ben voor de verandering de zaterdag eens niet uitgeweest (wat ik ook wel eens een verademing vond), met veel lezen, tv-kijken met Fabio, etc.

Dinsdagavond was de belangrijkste avond van deze week, aangezien ik toen enkele grensjes verlegd heb.
Het idee was het volgende: Hier dichtbij woont een meisje, Alice (ja, nog een!), waar Paola goed mee overeenkomt. Ze zien elkaar vaak om samen te studeren en te roddelen enzovoort, maar samen uitgaan doen ze niet, daarvoor hebben ze elk hun eigen groep. Een beetje verderop woont nog een ander meisje, Anna, dat zo ongeveer hetzelfde systeem is. Ik ken hun dus via Paola, omdat ze af en toe komen eten hier en zo, heel sympathieke meisjes.
Nu was het dinsdag de verjaardag van Alice, en woensdag hadden we een vrije dag (feest van de vrijheid hier), dus wat was er te doen: het verjaardagsfeest!
Dat komt hier bijna altijd neer op eerst samen eten in een of ander restaurant en daarna naar de discotheek. Dat was ook het plan voor dinsdagavond. Ik was uitgenodigd, maar had er eigenlijk niet al te veel zin in. Ik stelde me een tafereel voor als "met een stuk of acht meisjes, allemaal vriendinnen, allemaal elkaar kennend (buiten mij), pratend over dingen die ik niet begrijp, vlug babbelend en roddelend in t italiaans, etc". En daarna dan nog naar de discotheek, die die avond 35 euro kostte!
Ik vind het verschrikkelik veel geld voor drie uurtjes "plezier", als je het zo kunt omschrijven. (Dronkelappen spotten is niet iets om elke week te doen, vind ik persoonlijk).
Goed, ik had dus vooraf voor mezelf uitgemaakt dat ook al gingen al de anderen nog naar de discotheek, ik zou naar huis gaan na het etentje. Ik had werkelijk absoluut geen zin in een discotheek-avontuur.
Mijn hele idee van die avond liep volledig anders uit...

Ten eerste, toen de papa van ALice ons (Paola, mij, Anna, Alice) naar het restaurant voerde, zij allemaal vreselijk opgekleed met jurkjes en hakken etc, ik in een vreselijk comfortabele jeansbroek, een kleedje erover en platte schoenen (sinds ik geen hakken meer bezit, gezien het incident van de mijn-hak-is-gebroken-HELP! op school),
kwam ik te weten dat er niet minder dan veertig mensen zouden zijn die avond! Alice deed het feest samen met twee anderen namelijk, dus elk had zijn of haar vrienden uitgenodigd.

Oke, mijn angst nam al een beetje toe, maar ik had mezelf voorgenomen de vrolijkheid zelve te zijn, dus daar aangekomen, terwijl paola en anna zich afzonderden om te gaan roken, begon ik te praten met iedereen rond me. Uiteindelijk heb ik de hele avond, al hapjes etend, cocktails drinkend, taart verorberend, doorgebracht in het gezelschap van vreemden, en k heb me echt vreselijk geamuseerd! Tegen het einde van de avond, terwijl Paola en Anna daarentegen nog steeds een beetje samenklitten met een beperkt groepje, kende ik zo ongeveer tien nieuwe mensen, en was het afscheid natuurlijk roerend, kuch kuch.
Enfin, het daarna geplande discotheekavontuur viel ook in het water (god zij geprezen), want opeens stond de minnaar van Paola daar, en aangezien zij geen zin meer had in de discotheek vroeg ze me met haar en hem en een vriend van hem, k heb m al vermeld, Aziz de Marrokaan-Fransman, mee te gaan naar Città Alta, om nog iets te drinken.
Uiteindelijk nog een paar leuke uurtjes doorgebracht in hun gezelschap, waarna Paola en ik doodop in bed ploften (alleen, uiteraard!), om bijna de hele woensdag slapend door te brengen.
Heel rustige dag.

Dat was het zowat, tot vandaag toe.

Volgende week maandag ga ik met een meisje dat ik persoonlijk niet ken, maar dat een Italiaans meisje is dat een jaar in Holland was en dat daar Amarens heeft leren kennen, die mij dan weer verteld heeft dat dat meisje bij mij in de buurt woont, naar bergamo city om elkaar eens wat beter te leren kennen!

Ik kijk er al naar uit, zeker nu de Rome-plannen van deze vier dagen niet doorgaan. Er komt namelik een Spaanse vriendin van mn gastmama, en dus blijven we allemaal hier thuis.

Goed, ik zal jullie laten, CSI lonkt mij naar beneden!

Nog een goede avond gewenst!