Terug thuis!

Zoals de titel al laat blijken, er is weer iets naar huis gekomen! Zijnde mijzelve, voor wie dat nog niet doorhad.

Het zijn nog twee erg drukke weken geweest, dat kan ik jullie al vertellen.

Vorige week (in feite twee weken geleden) donderdag is mijn vriendin uit Turijn naar ons in Bergamo gekomen, en we hebben ons super geamuseerd. Ze bleef slapen, aangezien de afstand te groot was om die avond terug te keren, en de volgende dag kwam dan ook de Belgische (howel van t Waalse gedeelte, dus per definitie inferieure) Laurie ons opzoeken. Zij woonde maar een uurtje van Bergamo af, en zo hebben we die dag met ons drietjes doorgebracht. De hoofdbezigheid was babbelen, mensen bekritiseren, en rennen om de trein te halen. Het was namelijk nogal kantje boord, maar niet zo erg als in een later geval, waar ik straks meer uitleg over geef. t Waren allesinds leuke dagen!!

Voor de rest ben ik zaterdagavond met Paola naar een eindejaarsshow geweest van twee van onze vriendinnen, Anna en ALice. Die twee zijn beeldschoon trouwens, en aangezien papa en mama die Alice al in 't echt hebben gezien ondertussen kunnen zij dat volmondig beamen! Superlang zwart krulhaar, bruine huid, mooi lichaam, mooi gezicht,... Papa was er direct weg van, lol. Maar goed, die avond gingen Paola en ik dus naar iets wat een vier uur durende show van afwisselend moderne en klassieke dans zou worden, op echt professioneel niveau, begeleid door supermooie muziek. Ook het theater was echt te mooi voor woorden, het is een van de mooiste in heel Italie werd me verteld. Het leek net een decor uit een film, met van die loges en vanalles. En daarin zaten wij dus met ons tweetjes! Er ontbrak me nog zo'n verrekijkertje, niet omdat ik het echt nodig had (we zaten vrij dicht bij het podium), maar gewoon omdat dat erbij hoort, lekker stoeferig. Ik vond het geheel allesinds erg leuk!

Maandag of dinsdag, herinner het me niet precies, ben ik dan nog naar Lecco gegaan, dat ligt aan een enorm meer. Daar een fijne dag doorgebracht met Laurie, het weer was vanaf die dag prachtig. Gezonnebaad, verbrand, het was een mooie dag!

Ik zal woensdag en donderdag ook nog wel iets gedaan hebben, alleen herinner ik me niet meer wat. Alzheimer op jonge leeftijd, tis toch iets he.

Ach, nu herinner ik het me, donderdagavond was de laatste keer dat ik iets met Mone (lief van Paola) en Aziz (waar Paola me al sinds het begin aan wil koppelen) gaan drinken. Daarna kwamen ze op het lumineuze idee om naar het hoogste punt van Bergamo, waar een park ligt, te gaan. Dat is alleen niet open na negen uur 's avonds en is dus met een enorm hek beveiligd. Maar och,voor hen geen probleem: dan breken we wel in! Oke, als je niet zoals in mijn geval een (kort!) kleedje en slippers aanhebt, is dat op zich niet erg moeilijk. Je laat je er dan half over duwen door onze mannelijke begeleiders. Ik had daarentegen dus wel een klein probleem. Al vonden Aziz en Mone dat probleem niet zo belangrijk. Uiteraard. Enfin, ik ben er uiteindelijk dan toch overgekropen, onderbroek-vertonend aan ieder die eronder stond te kijken. Best dat het geen string was, eigenlijk.

Nadat Paola en Mone dan opeens heel subtiel ons tweetjes alleenlieten had ik zoiets van "en nu moet ik toch eens weten wat er waar is van Aziz' vermeende uitgebreide ervaring met vrouwen". Na het praktische experiment kan ik dus nu uit ervaring zeggen dat overdrijven voor sommige mensen werkelijk een stiel is.
Na nog een lekker alles-openbarende klimpartij over de hekkens gingen we dan naar huis.

Vrijdagavond was ook een bepaald interessante avond. Eerst gaan aperitieven met de vriendjes, daarna een pizza gaan eten, en dan met Paola en ALice naar de discotheek, diezelfden waar Pola mij de allereerste avond hier mee naartoe heeft genomen, onder het motto van "waar je mee begonnen bent moet je ook mee eindigen".
Wij zijn door al onze charmes niet alleen gratis binnengeraakt (25 euro bespaard) maar hebben ook de hele avond gratis gedronken (nogmaals iets in die trend bespaard, gezien het aantal cocktails die ik gedronken heb). Alice kende in dat laatste geval namelijk de barman, die ons om de zoveel tijd een gratis drankje toestak, met meer alcohol dan normaal gezien zou moeten, als je het mij vraagt. Hoe dan ook, mede daardoor zijn er bepaalde delen van die lange nacht nogal vaagjes geworden. Ik heb de indruk dat ik "goede vriendjes" ben geworden met een stuk of vijf personen, maar het loopt allemaal een beetje in elkaar over. Hoe dan ook, geslapen heb ik die nacht niet, zelfs niet toen we dan thuis waren, vanwege de grote hitte in huis en het feit dat ik een paar uur later mijn mama en papa zou zien!
Zij kwamen namelijk zaterdagochtend om acht uur toe in Bergamo, met het vliegtuig!

Ze zijn gebleven tot dinsdagavond, toen gingen we alledrie samen naar huis. Het zijn vier superdrukke dagen geworden, dat kan ik je wel vertellen. Na hun aankomst zijn we eerst met mijn gezin erbij gaan ontbijten in Città alta, en darna gingen we enkel met Emanuele en Paola naar Verona, om daar de oude Romeinse arena en het balkon van ROmeo en Julia enzovoort enzoverder te bezoeken. Daarna zijn we ook nog in het terugkeren gestopt bij het Gardameer, het grootste meer van Italie en een toeristische plekpleister, waar je mensen vanuit heel de wereld tegenkomt.

Die avond hebben we bij mij thuis gegeten, en voor papa en mama was het een openbaring wat het Italiaanse eten betreft. Voor mij was het normaal; bijvoorbeeld het feit dat we als voorgerecht pasta en dergelijke eten, maar voor hen was dat uiteraard nog nieuw. Mama zou er wel aan kunnen wennen, denk ik, maar papa is toch meer aardappel-gericht, en kwam de pasta al gauw beu.

Zondagochtend moest mijn klasvriendin ALice (een verschrikkelijk zot spook) met haar ouders in Azzano zijn, mijn dorp, omdat haar broer van daaruit op sportkamp moest vertrekken. Dus had ik natuurlijk met haar daar afgesproken. uiteindelijk zijn we dan met beide gezinnen (ik met mijn ouders en zij met de hare) gaan ontbijten, en we hebben ons goed geamuseerd. Ook die ouders hebben wat van de zotte karaktertrekken van ALice mee, of ist nu omgekeerd? Hoe dan ook, mijn ouders weten nu allesinds iets meer wat ze mogen verwachten als zij en nog enkele anderen me komen opzoeken hier in Belgie, zoals het plan is!!!

Die dag zijn we verder met mijn volledige gastgezin een grote toer in de bergen gaan maken;, met de auto welteverstaan, af en toe stoppend in een leuk dorpje en dergelijke. Toen we weer thuiswaren ben ik dan met mama en papa nog naar Bergamo Città alta geweest, om rustiger rond te kunnen lopen, een aperitiefje te kunnen drinken,... Daarna werden we daar door mijn gastgezin opgehaald om naar een restaurant te gaan waar ze een heel typische Bergamo-maaltijd klaarmaken: polenta a la taragna. Dat is polenta (kan ik niet echt uitleggen, maar het ziet eruit als een soort stevigere puree, en tis gemaakt van maismeel) met allerlei soorten kaas door gemengd. daarbij eet je dan uiteraard nog vlees en dergelijke. Dat is een erg zware pla, maar ook zo verschrikkelijk lekker!! Dat moesten ze gewoon gegeten hebbenb, dat is het meest typische van daar.

Maandagochtend moesten we er al vroeg uit om de trein naar Venetie te pakken, en dan hebben we daar de hele dag rondgelopen, als echte toeristen. We hebben ons erg goed geamuseerd, wandelend door de nauwe straatjes, de gondels bewonderend, een hapje etend, enzovoort. Die avond hadden we wel een stressmoment, omdat we voor het overstappen van de ene trein naar de andere (we moesten er twee nemen om thuis te geraken) 35 minuten hadden, en de eerste trein dus echt exact 35 minuten vertraging had. WIj hebben dus een sprint over de sporen naar een wachtende trein ingezet, waarvan we hoopten dat het dus die voor Bergamo was. En dat was het gelukkig ook, dus toch nog thuisgeraakt. We zijn dan met mijn gastpapa en Fabio een pizza gaan eten, en ook dat was een openbaring voor mijn ouders. De pizza's daar zijn namelijk supergroot, en ook heel erg lekker. Dat is niet van die diepvriestoestanden die je hier koopt, dat was de echte typische italiaanse pizza. Ook dat moesten ze natuurlijk verplicht eens geprobeerd hebben, nietwaar.

Dinsdag gingen wij drietjes dan nog naar MIlaan, waar we onder meer de DUomo bezocht en beklommen hebben (je kan daar volledig op, echt raar), en een grote speurtocht naar een sushi bar hebben gemaakt. Uiteindelijk hebben we dan een Japanees restaurant gevonden, waar we superlekker gegeten hebben. Na nogmaals een vrij hectische spurt om onze trein te halen zijn we thuisgeraakt, nog efkes langs de nonna oftewel oma gepasseerd omhaar bloemen te geven, en dan naar mijn gastgezin. Die heb ik toen allemaal een cadeautje gegeven, en k had ook een superklef gedichtje gemaakt, waarbij Enrica zowel als Paola het toch moeilijk kregen. Ik heb, buiten op het allerlaatste moment, toen ik echt moest afsccheid nemen, niet gehuild. Het leek gewoon zo onrealistisch, het naar huis gaan, dat ik nogniet echt besefte dat het hele avontuur er echt op zat...

Toen met het vliegtuig naar huis dus, en dan heel laat thuisgekomen, en direct in bed gekropen.
Mijn italie-belevenissen zitten er bij deze officieel op!!

Maar, aangezien ik mij wel nogal amuseer met het beschrijven van al dan niet belangrijke gebeurtenissen in mn leven, zou het nog wel eens kunnen gebeuren dat ik hier een update doe. Ik begrijp dat jullie namelijk niet zo lang zonder nieuws over jullie favoriete vriendi/familielid/... kunnen, dus dat zal ik jullie uit de goedheid van mijn hart ook niet aandoen. Kuch, bescheidenheid is ook mijn sterkste kant niet, hé!!

Maar goed, om deze laatste Italiaanse update te beeindigen, ik hoop dat ik jullie allemaal binnenkort weer kan zien, ook diegenen die nu nog volop in de exaampjes zitten!!!

Dikke zoen van de verloren dochter, die nu teruggekomen is!!