Eindelijk!

Tis een hele tijd geleden, maar hier is dan de langverwachte update van mijn immer zo geliefde blog!

De laatste keer dat ik schreef was volgens mij een goede twee weken geleden, en ondertussen zijn er allerlei dingen gebeurd. Voor de verandering.

Allright, laten we er ons eens aan zetten, in mijn geval met schrijfklare vingertjes, in jullie geval met een aperitiefje en een grote zak chips!

Het allereerste wat te vermelden valt was zondag, twee weken geleden. Die zondag kwam er een abrupt einde aan mijn dieet, twee dagen daarvoor gestart. Die dag gingen we namelijk ter ere van Pasen met de hele familie bij de nonna, oftewel oma, gaan eten.
Pasen is wel de week erna, maar dat deed er niet toe. Bij de oma hebben we massaal veel gegeten, te beginnen met Polenta (onmogelijk uit te leggen wat het is, iets met maismeel, wie geinteresseerd is zoeke het op!) en een of andere onherkenbare vleessoort. Daarna kwamen de groenten, gaande van aardappelen tot salada tot bonen. Daarna kwam het fruit, dan kaas, en dan de Colomba. Dat is een typische zoetigheid met Pasen. Het doet denken aan wat wij "koekebrood" noemen, dat spul met rozijnen erin dus, maar dan in de vorm van een duif. Duif = colomba, vandaar de naam.
En hierna kwamen de langverwachte paaseieren! Dat is hier heel anders dan bij ons. Hier geen massas kleine, gevulde of holle, paaseitjes die de paashaad (wie anders!) overal verstopt. Hier zijn paaseieren megagroot, ongeveer de hoogte van een fles water, en erin zit een cadeautje. Type Kindersurprise-gedoe. Heel lekker trouwens. K heb er een klein beetje te veel van gegeten.
De hele dag lang, in feite. Maar enfin, tis maar één keer pre-Pasen, he!!

Die avond, om het helemaal af te maken, zijn we gaan eten bij vrienden van de ouders. Daar begonnen we al met een uitgebreide aperitief, waarna de risotto volgde. Daarna brood met kaas, een heleboel zoetigheidjes en de eeuwige koffie.
Je hoort het al, met mijn dieet ging het absoluut niet goed.

Dat was het enige "belangrijke" in heel die week, in feite, dus schuiven we meteen op naar de zaterdag daarop. Toen ben ik 's avonds met Paola en haar vrienden via de Funicolare, een soort bergtrein, naar Città alta geweest, het hoge gedeelte van Bergamo. Daar in een gezellig caféetje wat gedronken, mijn beste italiaans bovengehaald, etc. Ook niet bepaald té interessant, he.
Verder ben ik die maandag te weten gekomen dat er een groep Hollanders op uitwisseling naar hier komt, dus k ga eens informeren of ze soms een tolk nodig hebben, hehe. Nee, de bedoeling is gewoon misschien een activiteit met hen meedoen, weer eens even mijn eigen taal praten (al is het dan met Hollanders, het blijft toch min of meer je eigen taal), en zo.

Vorige week hadden we trouwens slechts twee dagen les, maandag en dinsdag. En die dinsdag hadden we ook nog eens een twee uur durend toneelstuk, godzijdank. Dat toneelstuk was in het Frans, trouwens, gespeeld door andere leerlingen van het vierde jaar. Het was echt super goed geacteerd en heel grappig. Voor de kenners onder ons, en de ex-leerlingen van de alom beminde mr. Caen, het toneelstuk heette "Le Malade Imaginaire", van Molière.
De woensdag hadden we dus vrij, toen ben ik onder meer met Paola naar Bergamo geweest om nog een paar laatste inkopen te doen. De dag erop, donderdag, moest ze namelijk in het holst van de nacht (om 5 uur!) vertrekken, ze ging met haar dansgroep naar de Wereldkampioenschappen in Barcelona. Wat ze gewonnen hebben, trouwens!! k ben echt zo trots! Doe dat maar eens, met een klein onbetekenend groepje uit Bergamo!
Maar goed, die avond, nadat ze een laaiende ruzie met de mama had gehad (ik laat de details achterwege, maar t was voor beide kanten geen leuk moment), bleven Paola en ik alleen thuis, terwijl de vader op zakenreis was en de mama en fabio bij iemand gingen eten. Heel rustig, filmpje kijken, babbelen en vooral laat naar bed, want paola wou zichzelf moe maken zodat ze de dag erop op de bus zou kunnen slapen. Het is namelijk meer dan 13 uur rijden!
Enfin, geen idee waarom, uit sympathie waarschijnlik, had ik die nacht last van plaatsvervangende stress en kon maar moeilijk in slaap geraken.
De donderdag ben ik naar Milaan geweest, waar Amarens, de zotte Hollandse, mij opwachtte.
We hebben de hele dag gebabbeld, onder het genot van een o zo gezonde koffie en brioche. T was heel gezellig, en op zo had ik tenminste wat te doen! Had namelijk geen zin de hele een-week-durende vakantie thuis te zitten.
De vrijdag ben ik 's middags naar de les Acquafunk geweest, was me dat een belevenis! Met welgeteld drie waren we, om onder begeleiding van een Braziliaanse, die in het bezit was van een derrière met Jennifer Lopez-allure. Een kont om U tegen te zeggen, dus.
Terwijl wij als een bende dronken zeehonden al dan niet synchrone bewegingen in het water maakten, kwamen mijn gastvader en Fabio ons vanop de tribune begluren. Ik, in mijn badpak, met een supersexy abdmuts op (verplicht!), spastische bewegingen makend, kon dat natuurlijk vreselijk apprecieren.
Het zwembad hier, trouwens, wat een verschil! Ten eerste, om je om te kleden is er een mannen- en een vrouwengedeelte. Gezien die scheiding zien velen er het nut niet in de kleedhokjes te gebruiken (met de gedachte "t zijn toch allemaal vrouwen"), waarbij ze zich dus zonder schroom omkleden en afdrogen temidden van alle anderen. Ik moet zeggen, had er persoonlijk geen bezwaar tegen. Dit is een gewoonte die wij ook wel mogen overnemen, volgens mij. Hehe.
Enfin, vervolgens moet je dan op badslippers, met een badjas aan, naar het zwembad. En dan voor het zwemmen zelf is die stomme badmuts verplicht.

Na het zwembadavontuur ben k nog met Fabio naar het park geweest, waar hij zich na tien minuten alweer stierlijk verveelde. Kinderen, nietwaar!

Zaterdag ben ik met de hele familie, uitgezonder Paola uiteraard, naar verona geweest! T was een zalig warme dag, en echt zo'n leuke stad! We hebben ondermeer de oude Romeinse arena gezien, één of andere bekende brug, enzovoort enzoverder. Ik heb er wel degelijk foto's van, maar voor het moment ontbreekt de fut me ze ook nog eens up te loaden. Dat zal voor ietsje later zijn, morgen of zo.
Het was allesinds een heel geslaagde uitstap!

Zondag ben ik met Fabio naar Mr. Bean, The Holiday, gaan kijken. Hij is even zot van mr. bean als ik, dus leek het een logische keuze. AL moet ik zeggen dat de film zelf niet was wat ik ervan verwacht had. Wel leuk en entertainend, maar echt grappig.. nee. Maar goed, we hebben ons toch geamuseerd!

Maandag begon dan het belangrijkste van de vakantie: de uitstap naar Turijn! Na ongeveer vier uur met de trein arriveerde ik op het station, waar mn Duitse vriendin Isabelle me opwachtte. Zij is ook hier met WEP, we kennen elkaar van die eerste week in Verbania. Zij zit bij een gezin op ongeveer een half uur (per trein) van Turijn. Die middag hebben we een beetje de stad verkend, de belangrijkste straten en pleinen (dat zijn er een heleboel trouwens!), en we eindigden in het park, waar we tijdens het zonnebaden over vanalles en nog wat praatten. In het italiaans, naturlijk want mijn Duits is Duits met veel haar op en haar Engels is al niet veel beter. Maar het ging eigenlijk echt vlot in 't Italiaans, we begrijpen elkaar perfect.
Rond zes uur gingen we dan naar Carmagnola, waar zij woont. Eerst daar wat rondgelopen en daarna kwam de mama ons ophalen. Ze wonen namelijk een paar kilometer buiten "de dorpskern", op de buiten.
En daar aangekomen.. viel mijn mond open. Echt waar, ik heb nog nooit zo'n groot huis gezien in heel mijn leven. Het is een heel oud huis, waar vroeger meerdere gezinnen in woonden die samen de rondliggende velden bewerkten en zo. Nu wonen er (met Isabelle erbij) zes mensen in. Wat inhoudt dat iedereen zijn eigen kamer heeft (in tegenstelling tot ondergetekende, die een slaapkamer deelt met de zus!), en dat ze ook allemaal hun eigen badkamer hebben.
In die zes mensen is de oma inbegrepen, die een volledig eigen vleugel heeft, met een eigen living, keuken, slaapkamer, etc. In het huis hebben ze twee salons, geen idee waarom, eentje voor de show en eentje die ze echt gebruiken, denk ik. Verder hebben ze ook de grootste keuken die ik ooit gezien heb, echt niet normaal. Ik was direct verliefd op het huis. Zoveel ruimte! K wil enkel niet de persoon zijn die het moet kuisen. Daarvoor hebben ze trouwens een vrouw die elke dag komt. Dat moet ook wel, de mama moet heel veel werken. Ze is dokter, en zit vaker in t ziekenhuis dan thuis. De vader is op pensioen sinds een maand, maar ook hij was dokter. Tis eraan te zien dat ze allebei veel verdiend hebben, ten eerste het huis, ten tweede hebben ze bijvoorbeeld drie auto's, enzovoort. Verder waren er ook nog Marco, de oudere broer, die niet veel zegt en ook voor dokter leert, en Martha, de 17-jarige zus. Als ik bij hen zou moeten wonen, met haar zou ik volgens mij een probleem hebben.
Ze was heel vriendelijk tegen me, maar er zijn een paar kleine dingetjes.
Ze vindt alles nogal vanzelfsprekend, bijvoorbeeld: Die avond voerden de ouders ons naar Bra, een stadje verderop. Dat is dertig minuten rijden, in totaal doen die ouders als ze ons voeren en komen halen er dus zo'n twee uur over, op een avond. Toen die moeder in t terugkeren daar iets over zei antwoordde Martha daar heel droog "maar jullie MOETEN dat doen" op.
Wat ik persoonlijk een verwende uitspraak vind, en waar ik als ouder op zou reageren, maar wat zij dus niet deden. Tja, elk kiest ervoor zijn kinderen op te voeden zoals hij wil, zeker?
Hoe dan ook, k heb me heel erg geamuseerd. Die eerste avond hebben Isabelle en ik lekker gegeten, in dit gezin eten ze echt zoals men me verteld had dat de Italianen eten: eerst een soort pasta of risotto, daarna iets van vlees en groeten, daarna kaas (optioneel) en daarna zoetigheden.
Bij mijn gezin gaat dat zo niet. WIj eten enkel één gerecht, zoals bijvoorbeeld pasta, of zoals vlees met groenten, en daarna nog een kleinigheidje als yoghurt of chocolade of een banaan. In het gezin van Isabelle daarentegen was het echt met alles erop en eraan. ALs ik daar moest wonen, ik was zeker al tien kilo verdikt!
't Heeft me allesinds gesmaakt, die eerste avond aten we als eerste gerecht lasagna, daarna kwamen er kip met olie en citroen bereid, met paprika en brood om erbij te eten, daarna een stuk Colomba en een beetje paasei.

Hierna gingen we dus uit, naar Bra, waar ik twee vriendinnen van de zus, en ook van Isabelle ondertussen, leerde kennen. Het was leuk, we hebben veel gebabbeld, en gegiecheld (vooral zij dan, onder invloed van spul dat Canna heet, oftewel joints). T was leuk weer eens met meisjes op te trekken, niet àltijd met de groep jongens zoals bij mij hier met Paola het geval is.
De dag erop, gisteren, was het plan om terug naar Turijn te gaan, maar dat hebben we laten varen vanwege het prachtige weer. In plaats daarvan hebben we tot elf uur uitgeslapen (na die nacht, mocht dat wel!), daarna met ons tweetjes ontbeten, en toen hebben we ons buiten op de tafel geinstalleerd. Ook hiervan zijn er allerlei foto's, van alles wat ik ondertussen beschreven heb eigenlijk, maar dat zie je dus allemaal morgen!
Na een uitgebreid middagmaal, wat uit pasta met pesto bestond, daarna gebakken aardappelen, omelet, overschot van de kip van de dag ervoor, kaas, colomba en nog wat paasei, installeerden ze ons weer op de tafel voor het laatste uurtje. Dan de trein geomen naar Turijn, daar een eeuwigheid in de rij gestaan voor een ticket naar Milaan, en daarna nog een laatste gezamelijke ijsje!
Na het ontroerende, snik snik, afscheid (grapje, zo klef zijn we niet!) vertrok ik richting Milaan. In Milaan stapte ik bij mn gastgezinvader in de auto, waarna we naar huis gingen.
Rond twintig voor acht waren we thuis, en toen vroeg Paola ineens of ik zin had om om acht uur dertig met haar mee uit te gaan. Er was namelijk een belangrijke voetbalmatch, en met al haar vrienden gingen ze naar de match kijken in een cafe/restaurant in Bergamo. Na een haastige douche en avondmaaltijd ging ik dus mee met haar, gevoerd door Mone (volledige naam Simone) en Aziz, de italiaan-marokkaan waar ze me allemaal aan willen koppelen.
We worden echt altijd gevoerd en terug naar huis gebracht door vrienden van haar, die bijna allemaal hun rijbewijs hebben. Dat wil ook zeggen dat, als we het ergens beu zijn, we gewoon met de auto allemaal ergens anders heen gaan. Dat is zo superhandig! Heerlijke manier van uitgaan.
Na de match gingen we dan naar een donkere straat, waar we illegaal over de hekkens springend in een park gingen, omdat ze een joint wilden roken. Dat is hier namelijk volledig illegaal, als ze je betrappen...
Enfin, daarna gingen we allemaal richting Curno, een stadje waar ze een grote cinema hebben en daarbij ook allerlei lokalen waar je eten kunt halen. Daar heb ik een pannekoek met nutella en kokosnoot gegeten, en hierna voerden ze ons naar huis. Terwijl Aziz en ik dan buiten de auto wachtten nam Paola passioneel afscheid van haar nog-geen-lief-maar-je-zou-t-wel-zeggen-aan-de-maier-waarop-ze-elkaar-aflebberen-vriend Mone.

Dat was allemaal gisteren, vandaag was iets rustiger.
K heb bijna de hele dag buiten gelegen, me nogal erg verbrand en verder gewoon genoten van de rust.
Tot Aziz en Mone opdoken, de ene om een beetje met mij te praten, terwijl de andere met Paola naar onze slaapkamer verdween. Rara wat ze uitgestoken hebben.
Enfin, twee minuten nadat ze weg waren kwamen de mama en Fabio thuis, dus Paola heeft serieus veel geluk gehad!

En nu zal ik jullie laten, k ben doodop en wil mijn bedje eens van dichterbij gaan bestuderen!

Dikke zoen!