Ciao ciao!

Goedemiddag, mensen die nu in het niet-meer-zo-warme-Belgie zitten!
Om direct met het leukste te beginnen, ik kom net vanuit de sauna (zijnde, de tuin), waar ik het een uur uitgehouden heb. Het is hier, met andere woorden, tropisch.
De zaken zijn weer rechtgetrokken dus, het was niet fair dat jullie vorige maand prachtig weer hadden terwijl wij het met jassen moesten doen.

Goed, even over vorige week: mijn laatste blogupdate ging een beetje mis, naar ik later heb gezien. Op een of andere manier stond het eerste stuk dat ik getypt had er niet op, dat is ondertussen allemaal goedgekomen.

Dan zal ik nu eens beginnen aan mn fantastische avonturen, nietwaar? Zo'n spannende week als die ervoor is het niet geweest, maar er was toch genoeg te doen!
Wederom, de foto's zullen zeer binnenkort op mn spaces verschijnen, zodat je een iets gedetailleerder beeld hebt van wat er allemaal gebeurt.
Dinsdag vraagt Paola me of ik zin heb die avond uit te gaan eten, met een paar van haar vrienden. Een groepje waarvan ik slechts weinigen kende, niet de groep van normaal.
Enfin, ik heb ja gezegd (k zou eens moeten proberen nee te zeggen tegen haar, lol), en toen kwamen zij en ene Marcello me die avond direct na de Pilatesles ophalen, om naar het restaurant te gaan.
Tis een leuke avond geworden, met daarna nog een afzakkertje in een of andere lounge-achtige toestand. Ik was in feite heel verbaasd dat we die dinsdagavond weg mochten van de ouders, want tis hier al weken een soort koude oorlog op vlak van uitgaan. Paola en studeren is namelijk geen al te beste combinatie, en uitgaan is daarom ook geen van de prioriteiten voor de mama en papa.
Daarover later meer trouwens.

Woensdagavond belde ik in blijde verwachting (neen, niet op die manier) naar huis, want die avond zou papa mn opgestuurde verjaardagscadeautje opendoen. Een echte bereid-jezelf-op-Italie-voor-koffiekit, namelijk.
Zijn verjaardag was in feite vrijdag, maar gezien hun oefentrektocht ergens in Limburg (of zo, echt geografisch aangelegd ben ik niet) zou dat een beetje moeilijk gaan, vandaar woensdag.

Voor de rest door de week weinig gebeurd, de gewoonlijke sleur van naar school gaan. We zijn nu allemaal de dagen (en ik ook de uren, vooral dan van italiaans en latijn) aan t aftellen.
Zaterdag moesten we naar de plechtige communie van een nichtje, dus wij allemaal naar Brescia (uurtje van hier), waar dat gezin woont.
Rond zes uur begon de plechtigheid, en ik heb echt zo moeten lachen met het gedrag van mijn gastmama. Ik dacht dat Italianen allemaal min of meer katholiek waren, maar deze Italiaantjes van mij duidelijk niet.
Enkele aanstootgevende feitjes: wanneer iedereen ging rechtstaan bleef ze gewoon zitten, en zo ook Paola, en dus ook ik. Met drieen zittende, terwijl de rest van de kerk, de oude en kreupelen der dagen incluis, netjes rechtstond.
Of, als er mensen voor ons kwamen staan om een foto te namen, stuurde mn gastmama hen met enkele resolute woorden (of gebaren, ze gaf een of ander stom kind een mep op z'n kont om hem te doen wegaan) zeg.
En tot slot, waar we de hoogkatholieken achter ons nogal mee shockeerden, denk ik, hielden we ons tijdens de plechtigheid vooral bezig met het keuren van de kledij van de anderen in de kerk. "Wat een hakken heeft die, ze staat erop te wiebelen", "Nee, met zo'n kont hoor je niet zo'n rok te dragen" etc etc.
En dat allemaal op luide (uiteraard) toon uitgesproken, lol. Ik vond het, na het ongemakkelijk zijn in 't begin, allemaal wel grappig.
Daarna, rond half acht, gingen we naar het huis van de tante, nonkel en twee nichtjes, voor de plechtige communie-maaltijd. Tis uiteindelijk een zesgangenmenu geworden, heel erg lekker! K zal je eens zeggen he, na aperitief (prosciutto, frittate, bladerdeegrolletjes met hesp erin etc); pasta met groenten en scampi's; aubergine met kaas, op provencaalse wijze; aardappeltaart en gebakken konijn; chocomousse (met champagne erbij uiteraard); taart; en tot slot een koffietje heb je geen honger meer.
En ben je vijf kilo verdikt.
Rond elf uur waren we in bergamo terug, en toen begon de miserie. Paola wou persé nog uitgaan, maar we kregen geen toestemming van de mama. Daar hebben ze de hele tijd over zitten ruziemaken, tot Paola uiteindelijk het huis uit gestormd is en haar lief heeft laten komen naar hier, zodat ze wat stoom kon afblazen bij hem.
Zondag was ook niet zo'n fantastisch dagje voor haar. 's Morgens moest ze al vroeg naar bijlessen, en dan wou de mama dat ze de hele dag leerde. Nu wou Paola daarentegen die middag naar iets van dans gaan kijken van een van haar vrienden. Uiteindelijk hebben ze dus de hele middag lang ruzie gemaakt, en ik heb me wijselijk naar buiten begeven (niet dat dat een straf was, lekker zonnen!). Echt naar binnen kon ik ook niet, aangezien Paola zich op een zeker moment zelfs opgesloten heeft in onze kamer.
Enfin, alles is min of meer goedgekomen denk ik, we zijn dan nog 's avonds een tijdje uit geweest, in die zin dat haar vrienden hier dichtbij naar een restaurant gingen en wij (gezien we gegeten hadden) bij hen zijn gaan zitten.

Dat was ons bewogen weekendje, en aangezien de schoolweek weer begonnen is zal er niet veel uitgaan meer inzitten. Nog drie weekjes, zucht. De school stopt hier al 9 juni, en examens hebben ze trouwens niet, zotjes!

O nog één iets, ik heb vandaag geleerd dat toeval niet bestaat. Eerder sadisme van een of andere god. t zit namelijk zo, deze zomervakantie gaan vier meisjes van mn klas, waaronder de twee die ik het leukste vind, een maand gaan werken in Frankfort. Dat is via de school geregeld, ze krijgen er niet voor betaald maar wel kost en inwoon in een jeugdherberg of zo. Ik had dus al tegen hen gezegd "He, Frankfort is nog zo ver van Belgie niet, ik kom wel eens een weekendje af!". Iets waarin ze me erg aanmoedigen, dus k ben bijna zeker dat, als het lukt, ik wel eens een weekendje daarhen trek.
Nu, u herinnert zich de beschrijving van de afgelopen "Hollandse week", waarin ik ook een nieuwe klas italianen heb leren kennen? Sommigen al wat beter dan anderen, uiteraard.
Enfin, wat blijkt, exact uit die klas gaan er twee mee naar Frankfort die maand. En twee keer raden wie er precies meegaat. Giorgia, het meisje waar ik mee naar de Latijnse-dansles ben gegaan en dat ik heel sympathiek vind, en.. Andrea.

Volgens mij wordt het een interessante zomer!

En nu ga ik me nog even buiten smijten, mijn rug wil graag meekleuren met de voorkant, en ik kan mijn rug natuurlijk niks weigeren.

Dikke zoen!